بیشتر مواد آلی از جمله کوکوپیت دارای بارهای منفی در سطحشان هستند که کاتیون‌ها (یون‌هایی با بار مثبت) را جذب می‌کنند. ظرفیت تبادل کاتیونی (CEC) به تعداد کل کاتیون‌هایی اطلاق می‌شود که هر چیزی می‌تواند نگه دارد یا مبادله کند. با استفاده از CEC میتوان مقدار مواد مغذی که بستر کشت میتواند در خود نگه دارد را تعیین کرد.

CEC(ظرفیت تبادل کاتیونی) کوکوکویر بین meq/100g 40-100 است. (اندازه‌گیری ظرفیت تبادل کاتیونی بر حسب meq یا میلی‌ایکیوالان است).

این بدان معنی است که کوکو می تواند مواد مغذی را به خوبی حفظ کند، اما همچنین می تواند برخی از مواد مغذی را در بافت خودش محبوس میکند که منجر به کمبود مواد مغذی در گیاه خواهد شد.

درختان نارگیل به طور طبیعی تحمل بالایی برای نمک (کلرید سدیم) دارند زیرا بیشتر مزارع در امتداد ساحل رشد می کنند. این بدان معناست که مجتمع تبادل کاتیونی کوکو به طور طبیعی از سدیم اشباع شده است. CEC کوکو به طور طبیعی حاوی مقدار زیادی پتاسیم و مقادیر کمی کلسیم و منیزیم است. این 4 کاتیون ها مهم ترین کاتیون ها هنگام بافر کردن کوکو هستند.

این یعنی کوکو نه‌تنها می‌تواند مواد مغذی را به‌خوبی نگه دارد بلکه می‌تواند برخی مواد غذایی خاص را محبوس کند که منجر می‌شود محتوای نمک یا سطح هدایت الکتریکی کوکوکویر به mS/cm 2-6 افزایش یابد که برای محیط کشت بسیار زیاد است. کوکوکویری که کیفیت بالایی دارد باید به‌طور کامل شسته شود تا هدایت الکتریکی آن به کمتر از mS/cm 1 برسد. پس از شستشوی کوکوکویر یون‌های سدیم و پتاسیم هنوز هم در آن وجود دارند که فقط با استفاده از بافرینگ حذف می‌شوند.  

تفاوت زیادی بین شستن کوکوپیت و بافر کردن کوکوپیت وجود دارد

در حقیقت ، یون های سدیم به شدت به سطح کوکوپیت متصل شده و با آب ساده نمی توان آن را از بین برد ، اما اگر به دنبال کوکوپیت کاملاً ایده آل هستید ، پیروی از دستورالعمل های بافرینگ تنها راه شستشوی کامل و پاک کردن تمام مواد نمک هستند.

این روش بسیار ساده است و به راحتی می توانید خودتان این کار را انجام دهید. بافر کردن چیزی نیست جز شستن کوکوپیت با آب مخلوط شده با پودر نیترات کلسیم. شما می توانید پودر نیترات کلسیم را از اکثر فروشگاه های کود تهیه کنید. نیترات کلسیم همچنین کلسیم و نیتروژن را به کوکوپیت اضافه می کند که هر دو ماده معدنی بسیار مفیدی برای رشد گیاه هستند.

با شستشوی کوکوکویر عناصر محلول در آب حذف می‌شوند اما بافرینگ عناصری را حذف می‌کند که به‌طور طبیعی به کمپلکس تبادل کاتیونی کوکوپیت متصل هستند.

هدف از این کار، کاهش تعداد مکان‌های CEC است که به پتاسیم و منیزیم متصل می‌شوند. پتاسیم و سدیم به ترتیب می‌توانند به 40 و 15 درصد مکان‌های CEC متصل شوند. این امر مهم است زیرا اگر 40 درصد از پتاسیم تبادلی را نگه دارد یعنی meq 40 پتاسیم در هر 100 گرم محیط وجود دارد که مولکولی با یک بار الکتریکی (مثبت) است. این یعنی در هر 100 گرم محیط کشت 1.56 گرم پتاسیم وجود دارد. برای هیدراته کردن کوکوکویر باید 15-12 لیتر آب به ازای هر 1 کیلوگرم کوکوکویر فشرده خشک استفاده شود.

کوکوپیت برای استفاده بهینه تر و بازده حداکثری بهتر است که بافر بشود اما پیت ماس و پرلیت به بافر احتیاج ندارند.

بافر برای پرورش دهندگانی که دارای سیستم آبیاری چرخشی هستند مهم است زیرا به آنها کنترل بیشتری بر میزان کلسیم دریافتی گیاهان شما می دهد و از تجمع نمک ها جلوگیری می کند.

هنگامی که کوکو کویر خود را بافر می کنید، تبادل کاتیونی را در معرض محلولی قرار می دهید که حاوی غلظت بالایی از کاتیون هایی است که ما می خواهیم در محل مورد نظر، کلسیم و منیزیم باشد. جدا کردن کاتیون هایی که قبلاً به محل ها چسبیده اند بسیار دشوار است و بنابراین یک شستن ساده کوکو شما کمک زیادی به تغییر آرایش کاتیون های نامطلوب نمی کند. شستشو فقط EC را تغییر می دهد اما ظرفیت تبادل کاتیون CEC Coco را تغییر نمی دهد.

سدیم، منیزیم و کلسیم نرخ جذب متفاوتی دارند حتی اگر غلظت‌های یکسانی در محلول داشته باشند. کلسیم و منیزیم به دلیل اینکه دو بار مثبت دارند دو برابر جذب می‌شوند در حالی که پتاسیم و سدیم یک بار مثبت دارند (Ca⁺⁺، Mg⁺⁺، K⁺، Na⁺). محصولات بافری که سطوح کلسیم و منیزیم بالاتری دارند سرعت بافرینگ کندتری دارند اما در عمل به ایجاد درصد سدیم و پتاسیم کمتر در تبادل کمک می‌کنند و منیزیم را به CEC عرضه می‌کنند. این اطمینان حاصل می‌کند که هر مخلوط غذایی که استفاده می‌کنید به‌طور مستقیم وارد گیاه می‌شود و نیازی به اصلاح CEC کوکو نیست.