درجات مختلف پیت ماس
دراین مقاله، درجات مختلف پیت ماس را موردبررسی قرارمیدهیم. همچنین دسته‌بندی هایی‌که درسطح بین‌الملل برای‌آن تعریف‌شده‌است معرفی خواهیم‌کرد. با ما همراه باشید.
لیست مطالب
آیا همه پیت ماس ها شبیه هم هستند؟
پیت‌ماس یکی‌از مهم‌ترین اجزای بسترهای بدون‌خاک (هیدروپونیک) است. تشکیل پیت ماس، پس‌از عصر‌یخبندان و حدود 12000 تا 14000 سال‌قبل در باتلاقهای‌گیاهی در مدارشمالی‌زمین آغازشد. این باتلاقهای گیاهی دارای pH اسیدی و محتوای ناچیز موادمغذی بودند. لذا تنها امکان رشد برخی گونه‌های خزه‌ای دراین مکان‌ها ممکن‌بود. تجزیه گیاهان، همزمان با ازبین‌رفتن کوه‌های یخی ادامه‌یافت. در سرتاسر مدارشمالی پیت‌های مختلفی باتوجه به‌نوع رویشهای‌گیاهی در باتلاقها شکل‌گرفتند.
میتوان گفت دربین آنها غالبیت‌با خزه اسفگنام است. خزه‌های قدیمی‌تر در لایه‌های پایین‌تر باتلاق های گیاهی قرار‌میگیرند و دارای رنگ‌تیره هستند. ازسوی‌دیگر خزه‌های جوان‌تر در لایه‌های بالای باتلاق‌گیاهی یافت‌می‌شوند که دارای رنگ‌روشن‌تری هستند. به زبان‌ساده پیت‌ماس‌ها دارای منشاگیاهی مختلف و قدمت‌های مختلف هستند.
درجات مختلف پیت ماس
در باتلاق گیاهی باتوجه به‌عمق، درجات‌مختلفی از تجزیه پیت‌ماس مشاهده‌می‌شود. اگر برش عرضی از یک باتلاق گیاهی از سطح تا عمق آن گرفته شود، لایه سطحی از گیاه های جدید تشکیل شده که رنگ طلایی و بافتی فیبری دارد در حالی که بخشهای پایین تر باتلاق، از گیاهانی تشکیل شده اند که بیشتر تجزیه شده، به رنگ قهوه ای تیره هستند و بافت فیبری کمتری دارند.
ارتباط درجات مختلف پیت ماس با مقیاس VON POST
این‌مقیاس درسال 1926 بوسیله لنارت‌فون‌پست (Lennart von Post) حین بررسی خاک‌سوئد برای اندازه‌گیری درجه تجزیه‌موادگیاهی ازجمله پیت‌ماس ایجادشد. او‌با استفاده‌از پارامتر هایی همچون میزان فیبرهای‌سالم، رنگ و گرانروی شیره‌گیاهان و میزان اجزای‌کلوییدی، یک چارچوب‌کمی جهت توصیف نوع خاک ایجادنمود. در این چارچوب از عدد 1 (بافت کاملا تجزیه نشده) تا عدد 10 (برای بافت کاملا تجزیه شده) استفاده‌کرد.
خزه اسفگنوم (sphagnum) یا همان پیت ماس با استفاده از مقیاس Von Post دسته بندی میشود تا میزان تجزیه و قدرت جذب آب آن تعیین شود. این مقیاس از H1 تا H10 است که با توجه به رنگ پیت ماس، محتوای فیبری و رنگ مایعی که از فشردن نمونه به دست می آید مشخص می شود. H1، شامل مواد گیاهی کاملاً تجزیه نشده بوده و H10، شامل مواد کاملاً تجزیه شده است.
روش آزمایش
استفاده از مقیاس von Post آسان و به صورت زیر است.
مشتی خاک‌مرطوب‌را بادست می‌فشاریم تاجایی‌که از انگشتان بیرون بریزد.(به قدری کم که با انگشتان یک دست در بر گرفته شود). رنگ و ویسکوزیته مواد ترشح‌شده، وضعیت‌فیبر باقیمانده را یادداشت‌کرده و باتوجه به‌جدول‌زیر درجه‌ای به‌آن اختصاص می‌دهیم. برای استفاده از این روش باید کمی تجربه داشت. علت آن فقدان منابع معتبر در اینترنت میباشد.
این‌آزمایش ساده، تشخیص لایه‌های مختلف معدن پیت‌ماس را به راحتی امکانپذیر نمود.
H1
این پیت ماس کلا تجزیه نشده است. با فشرده شدن، آب تقریباً شفاف آزاد می کند. همچنین اجزای گیاهی به راحتی قابل شناسایی است.
H2
تا حد بسیار زیادی تجزیه نشده است. هنگام فشرده شدن، آب شفاف یا زرد رنگ آزاد می کند. همچنین اجزای گیاهی هنوز به راحتی قابل شناسایی است.
H3
بسیار کم تجزیه شده است. وقتی فشرده می شود، آب قهوه ای گل آلود آزاد می کند. هنگام فشار، خود پیت ماس از بین انگشتان عبور نمی کند. گیاه هنوز قابل شناسایی است.
H4
کمی تجزیه شده است. با فشرده شدن، آب قهوه ای بسیار گل آلود آزاد می کند. هنگام فشار پیت ماس از بین انگشتان رد نمی شود. بقایای گیاه کمی خمیری است و برخی از ویژگی های قابل شناسایی خود را از دست داده است.
H5
نسبتاً تجزیه شده است. هنگام فشرده‌شدن، آب بسیار گل‌آلودی خارج میشود و مقدار بسیارکمی از پیت‌ماس، از بین انگشتان خارج می شود. ساختار بقایای گیاه کاملاً نامشخص است اگرچه هنوزهم میتوان ویژگی‌های خاصی‌را تشخیص‌داد و بسیار خمیری است.
H6
این پیت ماس نسبتاً بسیار تجزیه شده است و ساختار گیاهی بسیار نامشخصی دارد. هنگامی که فشرده می شود، حدود یک سوم آن از بین انگشتان خارج می شود. باقی مانده آن بسیار خمیری است و ساختار گیاه را واضح تر از قبل از فشردن نشان می دهد.
H7
این پیت ماس بسیار تجزیه شده است. حاوی مقدار زیادی مواد بی شکل با ساختار گیاهی غیر قابل تشخیص است. هنگامی که فشرده می شود، حدود یک دوم آن از بین انگشتان خارج می شود. آبش در صورت آزاد شدن بسیار تیره و تقریباً خمیری است.
H8
بسیار تجزیه شده است. مقدار زیادی مواد بی شکل و ساختار گیاهی بسیار نامشخص دارد. هنگامی که فشرده می شود، حدود دو سوم آن از بین انگشتان خارج می شود. ممکن است مقدار کمی آب خمیری آزاد شود. مواد گیاهی باقی مانده در دست شامل بقایایی مانند ریشه و الیافی است که در برابر تجزیه مقاومت می کنند.
H9
پیت ماسی که میتوان گفت تقریبا و کاملا تجزیه شده است و در آن ساختار گیاهی به سختی قابل تشخیص می باشد. وقتی فشرده می شود، بصورت خمیری نسبتا یکنواخت مشاهده میشود.
H10
این پیت‌ماس کاملاً تجزیه شده است و بدون ساختار گیاهی قابل تشخیص بوده و کاملا خمیری میباشد. همچنین وقتی فشرده می شود، تمام پیت ماس از بین انگشتان خارج میشود.
در آمریکای شمالی، پیت‌ماس‌های جمع‌آوری شده در محدوده H1 تا H5 هستند. که در آن H1 رنگ بور با محتوای فیبر بیشتر و H5 نسبتاً تجزیه شده است . درجات مختلف تجزیه و رنگ پیت ماس، ماحصل زمان، تجزیه و عمق باتلاقی است‌که پیت‌ماس درآن قراردارد.
مخلوط کردن پیت ماس و دسته بندی آن
پس‌از برداشت پیت‌ماس، هریک‌از درجات مختلف آن تاحدودی با بقیه مخلوط‌می‌شوند تا خصوصیات فیزیکی خاصی بدست‌آید. چونکه ممکن است یک‌نوع پیت‌ماس مشخص برای درخواستهای مختلف مناسب نباشد.
مثلاً پیت‌ماس درجه H1 ، روشن و بسیارفیبری است و چنانچه به‌تنهایی استفاده شود، به‌مرور زمان دچار جمع‌شدگی میشود. پیت‌ماس درجه H5، قهوهای تیره بوده و‌برای باغبانی بسیار مناسب‌است ولی اغلب مخلوط استفاده میشود. زیرا ممکن‌است استفاده از آن به‌تنهایی بستر سنگینی‌را تشکیل‌دهد.
2 پاسخ به “درجات مختلف پیت ماس”
بهترین پیتماسی که تو ایران قابل دسترس هست چه برندیه؟
سلام دوست عزیز. این موضوع بستگی به این داره چقدر میخواید هزینه بکنید. در مورد بهترین برند هم اختلاف نظر وجود داره. هر پیت ماس ویژگی های خودش رو داره. مثلا برای خودم چون مواد معدنی داشتن و مغذی بودن پیت ماس برام اهمیت داره روتونکس بهترینه.